Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ – ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!!!

Σπάρτη: μια ΑΠΑΝΤΗΣΗ με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα σε τοπικά καθεστωτικά ΜΜΕ, για τη δήθεν κλοπή σε βάρος φοιτητή του ΤΕΙ.

Στην ιστορία αυτή αποτυπώνεται όλη η μικροαστίλα και ο κοινωνικός ρατσισμός που ζούμε, εντονότερα τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.

Φοιτητής από φτωχή οικογένεια (λίγα τα λεφτά για τον μήνα), τα έφαγε γρήγορα (πολύ φυσιολογικό για έναν νέο άνθρωπο, όποιος λέει ότι δεν το έχει κάνει, λέει ψέματα). Ο νεαρός φοβάται να πει την αλήθεια στους γονείς του και προτιμά να κατασκευάσει μια ιστορία κάνοντας χρήση όλων των ρατσιστικών αντανακλαστικών, που είναι διάχυτα στην κοινωνία. Αντί να πει την αλήθεια, η εύκολη λύση ήταν «με κλέψανε κάποιοι ξένοι, μελαμψοί που μιλούσαν σπαστά ελληνικά».

Εν τέλει αποδείχτηκε πως ήταν μυθοπλασία του παιδιού όλο αυτό, όμως ο ρατσισμός έχει ριζώσει βαθιά μέσα στην κοινωνία, τόσο που ένας φοιτητής, ένα παιδί που αρχίζει τώρα τη ζωή του, έπλασε αυτό το σενάριο στο κεφάλι του χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, φταίνε οι άλλοι, συνήθως αυτοί που είναι ήδη στοχοποιημένοι για το ότι δεν έχω λεφτά, υγεία, αυτοκίνητο κτλ… Την είχε ήδη έτοιμη την ιστορία στο μυαλό του συνειδητά ή όχι.

Είναι τόσο κοινωνικά αποδεκτό πλέον ότι οι Ρομά είναι εγκληματίες, ότι οι Πακιστανοί βιάζουν όσο το ότι ο ήλιος θα ανατείλει από τον Πάρνωνα. Στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που ζούμε είναι εύκολο για την κυρίαρχη τάξη να καλλιεργήσει στην κοινωνία τέτοια στερεότυπα. Όταν μιλάμε για εκφασισμό της κοινωνίας εννοούμε αυτό ακριβώς, το αντανακλαστικό που έκανε τον φοιτητή να σκαρφιστεί και με ευκολία να πει το παραμύθι ότι κάποιοι (γενικά) ξένοι-διαφορετικοί-αδύναμοι φταίνε που δεν έχει λεφτά. Όταν μιλάμε για εκφασισμό της κοινωνίας θεωρούμε ότι αυτά τα στερεότυπα έρχονται άμεσα στη σκέψη του κάθε μικροαστού όποτε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Συνειδητά ή όχι έχει αρχίσει ο καθένας να μετατρέπεται (αν δεν είναι ήδη) σε φασίστα.

Φυσικά, αυτό δεν γεννήθηκε ούτε καλλιεργήθηκε στην συνείδηση του κόσμου από μόνο του, συστηματικά στοχοποιούνται από ΜΜΕ, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικά πρόσωπα, «διανοούμενους», άτομα και κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν την δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, είναι αδύναμοι, δεν έχουν δημόσιο λόγο, δεν είναι οργανωμένοι, είναι διαφορετικοί σε σχέση με τον «περήφανο, ντόμπρο, μάγκα, παντελωνάτο, ψυχάρα, μόνιμα αδικημένο, φτωχό πλην τίμιο Έλληνα», και γενικά δεν είναι μέρος/κομμάτια αυτού που θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό σαν συμπεριφορά, κουλτούρα, συνήθειες, χρώμα, σεξουαλικό προσανατολισμό, θρησκεία, εθνικότητα, πολιτική άποψη.

Φτάσαμε στην εποχή που μετανάστες φυλακίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, όπως οι Ρομά, ζούνε αποκλεισμένες κοινωνικά, σε άθλιες συνθήκες, κρατούμενοι ζουν στοιβαγμένοι σε φυλακές κολαστήρια, αλλά προσποιούμαστε ότι δεν είμαστε εκφασισμένοι, ούτε ρατσιστές. Ζούμε στην εποχή που όχι απλώς το κεφάλαιο κλέβει την υπεραξία της εργασίας για να αυξήσει τα κέρδη του. Πλέον το κεφάλαιο δολοφονεί μπροστά στα μάτια μας, προκαλεί πολέμους, καταστρέφει το περιβάλλον.

Και εμείς φοβόμαστε σαν κοινωνία, όπως ο φοιτητής της ιστορίας, να αντικρίσουμε την πραγματικότητα, να αναλλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στην Ιστορία. Προτιμάμε να μας χαιδεύουν τα αυτιά και να μας λένε πως τα πράγματα με μια καλύτερη διαχείρηση θα φτιάξουν.

Όχι, το σύστημα δεν χρειάζεται καλύτερους διαχειριστές, από την φύση του παράγει αντιθέσεις και ανισότητα. Ακόμα και να μην είναι δίπλα μας, η ευημερία και ο πλούτος μας εξαρτάται από την εκμετάλευση και την φτώχια κάποιου άλλου.

Το σύστημα θέλει γκρέμισμα, άμεσα!

Οργανωμένος Αντικαπιταλιστικός Αγώνας απέναντι σε όλες τις μορφές Φασισμού.

Υ.Γ. – Το αν είναι φτωχός ο φοιτητής και η οικογένεια του δεν το ξέρουμε, βασίζομαστε στο άρθρο. Το ενδεχόμενο να σκαρφίστηκε μία τέτοια ιστορία κάποιος που δεν αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, δηλαδή να επιλέξει να πει κάτι που θα μπλέξει κόσμο που ούτε καν γνωρίζει (σε περίπτωση που δεν αποκαλυπτόταν το ψέμα και γίνονταν προσαγωγές υπόπτων/συλλήψεις) κάνει το γεγονός ακόμα χειρότερο.

Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι