Μας λένε, ότι αυτά δεν γίνονται! Τους λέμε, ότι για μας είναι μονόδρομος για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Γίνονται, με σκληρούς και συλλογικούς αγώνες (έτσι τα κατακτήσαμε εξάλλου όλα), με την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη και την ενότητά μας. Με τα δικά μας χέρια και μυαλά, τις δικές μας πλάτες, όχι με ανάθεση, με αναμονή. Δεν θα μας σώσει κανένας άλλος εκτός από τον αγώνα μας.
Για αυτό οι συλλογικές συμβάσεις έχουν τόσο κομβική σημασία. Η ύπαρξή τους μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε την εργατική μας δύναμη, η κατάργησή τους μας ρίχνει βορά στην ασυδοσία των εργοδοτών και στα τάρταρα της εκμετάλλευσης. Η Συλλογική Σύμβαση στον κλάδο του βιβλίου αλλά και σε κάθε κλάδο, είναι ανάγκη και απαίτησή μας. Θα την διεκδικήσουμε μαχητικά, μαζί με όλους τους εργαζόμενους και όλα τα δοκιμαζόμενα και αντιστεκόμενα κομμάτια της τάξης μας, για το συμφέρον και τη ζωή όλων μας.
Σήμερα που η “μαύρη” εργασία, οι μπλοκάκηδες, οι απλήρωτες υπερωρίες και το “ό,τι θέλει το αφεντικό” είναι ο κανόνας και που η επίσημη ανεργία βρίσκεται στο 26%, το να μιλήσεις για εργατική συμφέροντα και μείωση του χρόνου εργασίας (30 ώρες τη βδομάδα) με ταυτόχρονη αύξηση του βασικού μισθού (900 ευρώ καθαρά) ώστε να καλύπτονται οι βασικές μας ανάγκες είναι δύσκολο. Το να τα διεκδικήσεις με αδιαμεσολάβητες απεργίες είναι κάτι που αφορά όλους τους εργάτες και τις εργάτριες και αξίζει την στήριξη και την αλληλεγγύη όλων μας.
