Η ΒΙΟΜΕ, με αντικείμενο την παραγωγή χημικών προϊόντων για τον κατασκευαστικό κλάδο, ιδρύθηκε το 1982 και αποτελεί θυγατρική της Φίλκεραμ-Johnson, ιδιοκτησίας της οικογένειας Φιλίππου. Το 2006 κατατάσσεται στις 20 πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις της Β. Ελλάδας, το 2008 εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα.
Η οικογένεια Φιλίππου το 2011 καταθέτει αίτηση πτώχευσης της Φίλκεραμ, τον Ιούλιο του ίδιου έτους η διοίκηση αθετεί το συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των οφειλομένων και η ιδιοκτησία εγκαταλείπει το εργοστάσιο. Η κινηση αυτη, η πτώχευση της εταιρίας δηλαδη, γινεται με σκοπό σε δεύτερο χρόνο να βγει σε πλειστηριασμό καθαρή από εργαζόμενους , χρέη σε εφορία, Ι.Κ.Α. , προμηθευτές. Να αναφερουμε οτι τα χρέη που έχει αυτή την στιγμή είναι σε εργαζόμενους μόνο πάνω από 1.800.000 €. Οταν λεμε για εργαζομενους καλο ειναι να πουμε πως αναφερομαστε σε 70 οικογένειες επί είκοσι και πλέον μήνες ως εκεινη την στιγμη. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες και στις 12 Σεπτεμβρίου 2011 ξεκινούν επίσχεση εργασίας. Ήδη στις πρώτες γενικές συνελεύσεις συζητείται η ιδέα της αυτοδιαχείρισης και, όταν τίθεται, σε ψηφοφορία αποσπά το 97% των ψήφων.
Τον Απρίλιο του 2012, έπειτα από μια περίοδο σχετικής στασιμότητας και την αδιαφορία της πολιτείας από την πλευρά του επίσημου κράτους (άκαρπη τρίημερη συναντήση με τον υφυπουργο Γιάννη Κουτσούκο και την εργοδοσία,Νοέμβριος 2011 και συνάντηση των εργαζομένων με τον Υπουργό Εργασίας κ. Παναγιωτόπουλο και τον σύνδικο της Φίλκεραμ 21 Ιανουαρίου 2012) για λύση στο πρόβλημα τους, το σωματείο κάνει έκκληση για βοήθεια σε συλλόγους και σωματεία της πόλης. Η ανταπόκριση αναπτέρωσε το ηθικό των εργαζομένων και έδωσε νέα προοπτική στον αγώνα τους με αποκορύφωμα την ίδρυση της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης τον Ιούλιο.
Στις Σάββατο, 26 Ιανουαρίου 2013 αναρτούν στο μπλογκ της συνελευσης τους τις βασικές αρχές της λειτουργίας του εργοστασίου με εργατικό έλεγχο και αυτοδιεύθυνση και ενημερωνουν πως εφοσον μετα απο 20 μηνες συζητησεων, ουσιαστικης ανεργιας και απογνωσης αποφασισαν να παρουν την κατασταση στα χερια τους. Χαρακτηριστικα γραφουν: «Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. μέσα από την γενική συνέλευση αποφασίσαμε πως η μόνη λύση απέναντι στην λαίλαπα που έρχεται είναι να ελέγξουμε την παραγωγή άμεσα οι εργάτες . να πάρουμε την ευθύνη να διευθύνουμε το εργοστάσιο, μέσα από την γενική συνέλευση των εργαζομένων και τους καλούμε όλους: εργαζόμενους, ανέργους, συνδικαλισμένους και μεμονωμένους να πάρουν θέση και να απαντήσουν στο ζήτημα που μπαίνει πλέον επιτακτικά.» Τελικα φτανουμε στις 12/2/2013, την μερα που ανοιγουν ξανα οι πορτες του εργοστασιου της Βιο.Με.
Στην ιστοσελίδα των εργαζομένων διαβάζουμε πως εχουν ήδη συμφωνήσει ώστε να λειτουργεί το εργοστάσιο κάτω από κάποιες βασικές αρχές, οι οποίες είναι ο εργατικός έλεγχος και η αυτοδιεύθυνση. Η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων αποτελεί το ανώτερο όργανο διεύθυνσης του εργοστασίου, όπου συμμετέχουν ισότιμα, συζητούν και παίρνουν αποφάσεις για τα θέματα της λειτουργίας του εργοστασίου.
Έτσι με βάση την εμπειρία από αντίστοιχα γεγονότα στην Αργεντινή, εργοστάσιο Zanon, οι εργάτες ξεκινάν. Η εμπειρία της Αργεντινής έρχεται να ενισχύσει αλλά και να θέσει προβληματισμούς. [Το 2001 το ποσοστό ανεργίας στην Αργεντινή ήταν 25%, με ένα άλλο 20% υποαπασχολούμενων και 60% του πληθυσμού να ζει σε συνθήκες φτώχειας. Οι εργαζόμενο, άρχισαν να καταλαμβάνουν τα εργοστάσια σε μια προσπάθεια να διεκδικήσουν την επιβίωση τους. Σήμερα, υπάρχουν περίπου 300 εργασιακοί χώροι, με πάνω από 13.000 απασχολούμενους, που λειτουργούν δημοκρατικά από τους ίδιους.]
Η αρχή «ένας εργαζόμενος = μία ψήφος» εφαρμόστηκε σε όλα τα εργοστάσια.
Οι πρώτες μέρες αξιοποιούνται για να πραγματοποιηθεί έλεγχος ποιότητας των προϊόντων που βρίσκονται στην αποθήκη, να προχωρήσουν σε επεξεργασία και ανακύκλωση υλικών και να βελτιώσουν τον περιβάλλοντα χώρο μετά από μήνες εγκατάλειψης. Ο στόχος για τους επόμενους μήνες ειναι να υπάρξουν κάποια έσοδα από την πώληση του στοκ, όπου αυτό θα είναι και το αρχικό κεφάλαιο τους.
Πλέον θα παράγουν προς όφελος της συλλογικής προσπάθειας και όχι ενός επιχειρηματία.
Για την ενίσχυση και διάδωση του εγχειρήματος της Βιο.Με. διοργανώνονται εκδηλώσεις αλληλεγγύης από άκρη σε άκρη της χώρας, αλλά και διεθνώς. Παράδειγμα η πορεία αλληλεγγύης που διοργανώθηκε από τους Βιομηχανικούς Εργάτες του Κόσμου (IWW) στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ το Σάββατο 16/03, ενώ ταυτόχρονα τα μηνύματα αλληλεγγύης από κάθε γωνιά του κόσμου (Αίγυπτο, Ιράν, Κορέα, Τουρκία, Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο κτλ) συνεχίσουν να εισρέουν. Μεγάλη είναι και η συμπαράσταση στο εσωτερικό, από δίκτυα διανομής, αλληλέγγυους χώρους κτλ.
Σε αυτούς που τους κατηγορούν ότι πάνε να γίνουν αφεντικά και να στήσουν αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις εντός καπιταλισμού οι εργάτες της Βιο.Με. απαντάνε ότι δεν θέλουν απλώς να στήσουν άλλη μια συνεταιριστική επιχείρηση μέσα στον καπιταλισμό, αλλά αγωνίζονται να διατηρήσουν τις δουλειές τους και να ζήσουν με αξιοπρέπεια τις οικογένειές τους αποτινάζοντας από πάνω τους τον ζυγό της εκμετάλλευσης που λέγεται εξαρτημένη μισθωτή εργασία –πολύ περισσότερο σε καιρούς καπιταλιστικής κρίσης και αναδιάρθρωσης- και δείχνοντας τον δρόμο για μια παραγωγή και μια κοινωνία χωρίς αφεντικά.
Εξάλλου, πιστοί στις βασικές αρχές του αγώνα τους έχουν συμμετάσχει σε όλες τις γενικές απεργίες, με διοργάνωση μάλιστα ανεξάρτητων ταξικών πορειών, και έχουν δείξει την στήριξή τους σε όλους τους εργατικούς αγώνες που διεξάγονται. Επιπλέον καταβάλλονται μεγάλες προσπάθειες να θεμελιωθεί επικοινωνία και κοινή δράση με τους εργάτες άλλων εργοστασίων που ιδιωτικοποιούνται, χρεωκοπούν, κλείνουν ή απολύουν, ώστε και η ΒιοΜε να μην μείνει μεμονωμένη “ιδιοτροπία” αλλά και να τεθεί η βάση για την οργάνωση της πάλης για την απελευθέρωση από τα δεσμά του καπιταλισμού.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο -και γνωρίζοντας ότι η μοναδική “εναλλακτική” ήταν η μακροχρόνια ανεργία- κατέλαβαν το εργοστάσιο όταν τους εγκατέλειψε η εργοδοσία και αποφάσισαν να το λειτουργήσουν υπό καθεστώς εργατικής αυτοδιαχείρισης, απαιτώντας να αναγνωριστεί ως εργατικός συνεταιρισμός. Για αυτό ακριβώς παλεύουν να περάσουν όλα τα εργοστάσια, όλη η παραγωγή και η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών.
Οι εργάτες μας λένε: «Εμείς απαντήσαμε, στο ζήτημα της κρίσης, της λαίλαπας, της φτώχιας, που μπαίνει πλέον επιτακτικά, πως θέλουμε πίσω τις δουλείες μας , θέλουμε τις ζωές μας , θέλουμε την αξιοπρέπεια μας. Το αν αυτό θεωρείται παράλογο; Ναι, είμαστε παράλογοι! Αν θεωρείτε άνομο; Ναι, είμαστε άνομοι!»
-
Το κεΙμενο μοιράστηκε στην εκδΗλωση για την Βιο.Με. που έγινε το Σάββατο, 6/4/2013 στο Εργατικό Κέντρο Σπάρτης.
