“Χωρίς Τίτλο”
Στα Φαρμακονήσια που πνίγουν καθημερινά ανθρώπους που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο δεν αντιστέκομαι γιατί δεν είμαι μετανάστης.
Στην εξαθλίωση που μας επιβάλλουν καθημερινά τα αφεντικά του καπιταλιστικού κράτους των μνημονίων και των τραπεζών δεν αντιστέκομαι γιατί δεν αφορούν εμένα.
Στο κάλεσμα για κινητοποίηση των αγροτών, δεν πήγα γιατί δεν είμαι αγρότης.
“Θέατρο τον καταντήσαμε τον ανθρώπινο πόνο καθόμαστε στον μπερντέ και παρακολουθούμε τους δυνατούς να πολεμούν τους αδύνατους, τους οπλισμένους να μάχονται τους άοπλους.
Αλλά να ξέρετε όλοι εσείς που κάθεστε αδιάφοροι και κοιτάτε ότι θα έρθει και η σειρά σας, τότε θα ζητάτε συντρομή, θα γυρεύετε το δίκιο σας αλλά δεν θα ακούει κανείς επιδημία κουφαμάρας θα έχει πέσει(…)
Θα πνίγεται ένας στο πηγάδι θα γυρεύει βοήθεια θα κάθονται πενήντα στους καφενέδες και θα κάνουν χάζι μα κανένας δεν θα σιμώνει να δώσει χέρι βοήθειας στον πνιγμένο.
Ανάθεμα στο λαό που κάνει θέατρο στον πόλεμο.
Ανάθεμα σε όλους μας…”
Νίκος Ψυλλάκης
..κι αν ακόμα δεν κατάλαβες ποια είναι τα όπλα σου, παρέμεινε άοπλος
