Αλλή μια Απεργία ξεκίνησε από τη Δευτέρα 16 / 9, αυτή των εκπαιδευτικών, όπoυ σύμφωνα με απόφαση της ΟΛΜΕ θα γίνονται 5νθημερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, με απώτερο σκοπό μια Γενική Απεργία Διαρκείας.
Την ώρα που το σύστημα διέλυσε και συνεχίζει να διαλύει το ένα μετά το άλλο τα κοινωνικά αγαθά και τα εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες, ήρθε και η σειρά για το τελειωτικό χτύπημα στην παιδεία.
Με τις αλλαγές το “νέο” κατ’ ευφημισμόν Λύκειο γίνεται πιο ταξικό από ποτέ. Ποια οικογένεια θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο εξαντλητικό σύστημα εξετάσεων (και στα φροντιστήρια) και στις 3 τάξεις του Λυκείου; Έτσι πλέον τα παιδιά οδηγούνται μαζικότερα στα ΕΠΑΛ, που και αυτά υποβαθμίζονται και κλείνουν προς όφελος των ιδιωτικών ΙΕΚ, με αποτέλεσμα να γίνουν στο μέλλον φτηνά εργατικά χέρια για τα αφεντικά. Φυσικά, δεν έχουμε τις αυταπάτες, ότι όσα παιδιά καταφέρουν να τελειώσουν το νέο λύκειο και να μπουν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ έχουν πολύ καλύτερο μέλλον όσο ζούμε σε συνθήκες καπιταλισμού.
Όλα τα παραπάνω έρχονται την ώρα που ετοιμάζονται χιλιάδες απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αρχής γενομένης απ’ τους καθηγητές και τους δασκάλους, ενώ τίποτα απ’ότι συμβαίνει δεν είναι ανεξάρτητο από το περιβόητο “success story“ και τις επενδύσεις που θέλει η κυβέρνηση να έρθουν στη χώρα. Δεν πρέπει να μας ξεφεύγει το τρίπτυχο υψηλή ανεργία = φτηνά εργατικά χέρια = μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο. Στα σχέδια αυτά τον ρόλο τους παίζουν και τα γνωστά παπαγαλάκια – δημοσιογράφοι στοχοποιώντας τους απεργούς και δημιουργώντας διχόνια στην εργατική τάξη, στρέφοντας την μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Επιπλέον, εκμεταλλευόμενοι την δύναμη που έχει (δυστυχώς) η τηλεόραση προπαγανδίζουν τις θέσεις των αφεντικών τους (μεγαλοεργολάβων, εφοπλιστών, εργοστασιαρχών και όλης της αστικής τάξης) και προσπαθούν να πείσουν τον λαό, ότι γίνεται να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι αφεντικά και εργάτες, ισότιμα, ώστε (άκουσον άκουσον) να “τα βρουν”.
Λύση για εμάς δεν είναι ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο ή καλύτεροι καθηγητές ή λιγότεροι μαθητές στην τάξη. Όσο τα σχολεία είναι υπό τον έλεγχο του κράτους, η παιδεία θα παραμένει ταξική, όσο καλοί και να είναι οι καθηγητές, τα βιβλία και τα σχολεία φυλακές.
Όσο η κοινωνία μας παραμένει ταξική τόσο αφεντικά και εργάτες θα είναι απέναντι και εμείς έχουμε διαλέξει την πλευρά της τάξης μας, με σκοπό την κοινωνική χειραφέτηση και την ταξική χειραφέτηση.
Ήρθε η ώρα εργαζόμενοι, άνεργοι, καθηγητές, δάσκαλοι, φοιτητές, μαθητές να ενωθούμε μέσα από σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, αντιφασιστικούς πυρήνες προς μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας σήμερα ώστε να δημιουργήσουμε μια άλλη κοινωνία αύριο, αυτή της Αλληλεγγύης, της Αξιοπρέπειας, της Αυτοοργάνωσης και της Αυτοδιαχείρισης. Χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.
Αλληλεγγύη λοιπόν στον Αγώνα των καθηγητών και σε όλων όσων αντιστέκονται αξιοπρεπώς στη λαίλαπα του αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος.
ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ
