Ξημερώματα της 10ης Νοέμβρη του 2013 φεύγει για πάντα από κοντά μας ο σύντροφος και συναγωνιστής Οδυσσέας Γιαννόπουλος από την Τρίπολη σε ηλικία μόλις 62 ετών.
Τον Οδυσσέα τον ζήσαμε για λίγο (δυστυχώς) μέσα από τις συνελεύσεις για τη δημιουργία ενός ευρύτερου Παμπελοποννησιακού Αντιφασιστικού Μετώπου.
Όταν τον γνωρίσαμε μας έκανε την καλύτερη εντύπωση για την απλότητά του, τον άμεσο, μεστό και απλοϊκό λόγο που χρησιμοποιούσε στις παρεμβάσεις του, καθώς και για την αγωνία του για την ΕΝΟΤΗΤΑ όλων των ταξικών κινηματικών δυνάμεων με αντικαπιταλιστικό/αντιφασιστικό χαρακτήρα.
Στη μνήμη του λοιπόν σήμερα δημοσιοποιούμε ένα βίντεο που έφτιαξαν οι στενοί φίλοι κ σύντροφοι του από την Τρίπολη, καθώς και ένα κείμενο που είχε διαβάσει σε μία από τις συναντήσεις του Αντιφασιστικού Μετώπου στο Εργατικό Κέντρο της Τρίπολης.
Περισσότερες πληροφορίες από συναγωνιστές και φίλους του για τον Οδυσσέα.
Αναρχικοί/Αντιεξουσιαστές από Σπάρτη
* Λίγα λόγια για τον Οδυσσέα από συντρόφους/ισσες από Τρίπολη.
Έχουμε ένα χρόνο να δούμε τον Οδυσσέα Γιαννόπουλο.
Οι αποφάσεις για την εκτόπισή του Οδυσσέα από το καθεστώς της χούντας, ανανεώνονταν κάθε χρόνο γιατί όπως έγραφαν “παρέμενε λίαν επικίνδυνος για την Δημόσιαν Τάξιν και Εθνικήν Ασφάλειαν”.
Ίσως γι’ αυτό μας λείπει περισσότερο όσο απομακρύνεται η στιγμή που έφυγε από κοντά μας. Γιατί ξέρουμε ότι μέχρι να “φύγει”,παρέμενε το ίδιο “αμετανόητος”. Με καθαρό μυαλό , σεμνότητα, χαμόγελο και ειρωνία θα έφερνε κι άλλους ανθρώπους στους καθημερινούς ταξικούς αγώνες.Θα πολεμούσε τις κομματικές σκοπιμότητες και θα ‘βλεπε την ελπίδα στην αντιεξουσιαστική “διάθεση” των νέων παιδιών. Θα ήταν εκεί όταν χρειαζόταν και θα έφευγε μόνο “σηκωτός”.
Δεν μπορεί να την κοπάνισε.Δεν είναι απ’ αυτούς που το σκάνε. Προχθές ακόμη “τη βγήκε” μόνος του στους φουσκωτούς της Χ.Α. Θα είναι πάντα εκεί: στο δρόμο,στη πλατεία, στο στέκι. Σύντροφος για πάντα.
3 σκέψεις για “Τρίπολη: Οδυσσέας Γιαννόπουλος, ένα ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς…”
Ναι καλά, ο σ/φος Οδυσσέας την κοπάνησε όταν η πορεία της δολοφονίας του Φύσσα αποφάσισε να κατευθυνθεί προς τα γραφεία των χρυσαύγούλων. Όλοι το ξέρουμε αυτό. Μας χρειάζεται να εφεύρουμε ήρωες;
Παλικάρι μου, λεβέντη μου, ξεσκέπασες την κότα. Πράγματι, ο Οδυσσέας δεν προσφερόταν για κινήσεις εντυπωσιασμού, προτιμούσε την ουσία ενός ζητήματος, και είχε πάψει να κουβαλάει νερό στο μύλο του ενός και του αλλουνού εξουσιαστή. Είχε πείρα από τέτοια πράγματα. Γι’ αυτό ήταν όχι μόνο άχρηστος αλλά και επικίνδυνος για τα παιχνίδια της εξουσίας.
(ακούω τη γυναίκα μου στο διπλανό δωμάτιο να μουρμουρίζει “είναι εύκολο να κακολογεί κανείς τους νεκρούς…”)
Κανονικά δεν θα΄πρεπε ν’ απαντήσουμε σε μιά κατηγορία που θυμίζει τη λάσπη που οι σταλινικοί συνηθίζουν να ρίχνουν σ’ οτιδήποτε νοιώθουν να ξεφεύγει από τον έλεγχό τους. Φαίνεται ότι ποτέ δεν συγχώρησαν την αντίθεση του Οδυσσέα στα κομματικά καπελώματα και δεν κατάλαβαν τίποτα από την προσπάθεια του για ενότητα στην δράση όλων των αντικαπιταλιστικών και αντιφασιστικών δυνάμεων.
Επειδή όμως όπως διατυπώνεται η κατηγορία είναι σοβαρή και βρωμάει, είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε μία και καλή και δεν θα υπάρξει καμία συνέχεια.
Όσον αφορά το γεγονός της πορείας για τον Παύλο Φύσσα, ο Οδυσσέας και άλλοι σύντροφοι είχε την άποψη ότι πρέπει να κατευθυνθεί στο κέντρο της πόλης που είχε πολύ κόσμο. Ταυτόχρονα, πίστευε ότι οτιδήποτε οργανώναμε έπρεπε να είναι καλά προετοιμασμένο για να μην έχουμε απώλειες. Αυτό έκφρασε ανοιχτά στην πλατεία που το συζητούσαμε και φυσικά αυτό δεν σήμαινε ότι έκανε πίσω, αλλά ότι είχε διαφορετική εκτίμηση για την κατάσταση. Τώρα πως μπορεί κάποιος να θυμήθηκε εκείνο το γεγονός για να τον συκοφαντήσει είναι απορίας άξιον.
Και το λέμε εμείς που είχαμε διαφωνήσει μ’ εκείνη την επιλογή του.
Όταν ο Οδυσσέας έκραξε μόνος του στην Τρίπολη (την ημέρα της εθνικής επετείου) την κουστωδία του Παναγιώταρου – Μίχου δεν υπολόγισε τον εαυτό του. Άν θέλαμε να κατασκευάσουμε ήρωες υπήρχαν πολλά τέτοια να πούμε από τη δράση του. Δεν θελήσαμε γιατί ποτέ δεν εξαργύρωσε με κανένα τρόπο την αντιστασιακή του δράση. Αν μιλήσαμε γι’ αυτόν είναι γιατί δεν το έκανε ποτέ αυτός για τον εαυτό του.
Είναι γελοίο να κατηγορείς έναν άνθρωπο που ατσαλώθηκε στο καμίνι της παρανομίας και ένοιωσε στο πετσί του την καταστολή ότι “κώλωσε” σε μία διαδήλωση.
Απλά τύχαινε να τον νοιάζει περισσότερο για τους άλλους και ιδιαίτερα για τα πιό νέα παιδιά. Δεν είχε ν’ αποδείξει τίποτα σε κανέναν, αλλά που να το καταλάβεις αυτό εσύ που εκ του ασφαλούς διεκδικείς
επαναστατικές περγαμινές καλυπτόμενος από ένα πολιτικό χωρο που ευτυχώς έχει και αγωνιστές που δεν σου μοιάζουν.
Το ότι χτυπούν ακόμη τον Οδυσσέα μ’ αυτόν τον τρόπο δείχνει ότι κάτι ήξερε το σύστημα που τον θεωρούσε πάντα επικίνδυνο και αμετανόητο. Μακάρι να είχαμε κι’ άλλους τέτοιους επικίνδυνους “κοπανατζήδες”.